پاورپوینت بوستان سعدی باب هفتم اندر فضیلت خاموشی اگر پای در دامن آری چو کوه

صفحه 1:
بوستان سعدی در باب هفتم اندر فضیلت خاموشی پاورپوینت بوستان سعدی باب هفتم اندر فضیلت خاموشی اگر پای در دامن آری چو کوه تعداد اسلاید: ۱۱ 

صفحه 2:
بوستان سعدی در باب هفتم اندر فضیلت خاموشی عبد الرحمان شرفکندی متخلص زار متجم کناب قانون ین سیناسدر کتاب خاطراتش می نویسد: بچه که بودم کتاب گلستان وبوستان می خواندم پدرم می گفت پسرم: " سعدی را در هفت سالکی می خوانند " ودر هفتادسالگی درکش می کنند : پدر اگربه هفتاد سال نرسم چه؟ 

صفحه 3:
پوستان سحدی در پاب هفتم اندر فضیلت خاموشی اگر پای در دامن آری چو کوه سرت ز آسمان بگذرد در شکوه زبان درکش ای مرد بسیاردان که فردا قلم نیست بر بی‌زبان | 

صفحه 4:
صدفوار گوهرشناسان راز دهان جز به لوْلو نکردند باز فراوان‌سخن باشد آکنده كوش نصیحت نگیرد مگر در خموش ۱ ۱ 7 

صفحه 5:
پوستان سعدی در پاب هفتم اندر فضیلت خاموشی ‎٩‏ چو خواهی که گوبی نفس بر نفس حلاوت نیابی ز گفتار کس ‏نباید سخن گفت ناساخته نشاید بریدن نینداخته ‎۱ ‎۱ ‎7 ‎ ‎ 

صفحه 6:
پوستان سحدی در پاب هفتم اندر فضیلت خاموشی ‎Gls Jali‏ در خطا و صواب به از ژاژخایان حاضر جواب ‏کمال است در نفس انسان ‎be‏ ‏تو خود را به كفتآر ناقص مک ‎ ‎ 

صفحه 7:
پوستان سحدی در پاب هفتم اندر فضیلت خاموشی { كمآوازهركز نبينى خجل = جوى مشك بهتر كه يك توده كل حذر کن ز نادان ده‌مرده‌گوی چو دانا یکی گوی و پرورده گوی 

صفحه 8:
پوستان سعدی در پاب هفتم الدر فضیلت خاموشی صد انداختی تبر و هر صد خطاست | اکر هوشمندی یک انداز و راست چرا كويد آن چیز در خفيه مرد كه كر فاش کردد شود روی‌زرد؟ ۱ ۱ 7 

صفحه 9:
پوستان سعدی در پاب هفتم اندر فضیلت خاموشی مکن پیش دیوار غیبت بسی بود كز يسش كوش دارد كسى درون دلت شهربند است راز نگر تا ببیند در شهر باز ۱ ۱ 7 

صفحه 10:
پوستان سعدی در پاب هفتم اندر فضیلت خاموشی از آن مرد دانا دهان‌دوخته‌است که بیند که شمع از زبان سوخته‌است 

صفحه 11:


بوستان سعدی در باب هفتم اندر فضیلت خاموشی پاورپوینت بوستان سعدی باب هفتم اندر فضیلت خاموشی اگر پای در دامن آری چو کوه تعداد اسالید11 : بوستان سعدی در باب هفتم اندر فضیلت خاموشی عبد الرحمان شرفکندی متخلص به هه ژار –مترجم کتاب قانون ابن سینا-در کتاب خاطراتش می نویسد: بچه که بودم کتاب گلستان وبوستان می خواندم پدرم می گفت پسرم: سعدی را در هفت سالگی می خوانند ودر هفتادسالگی درکش می کنند گفتم :پدر اگربه هفتاد سال نرسم چه؟ بوستان سعدی در باب هفتم اندر فضیلت خاموشی اگر پای در دامن آری چو کوه سرت ز آسمان بگذرد در شکوه زبان درکش ای مردِ بسیار‌دان که فردا قلم نیست بر بی‌زبان 1 بوستان سعدی در باب هفتم اندر فضیلت خاموشی گوهرشناسان راز ِ صدف‌وار دهان جز به لؤلؤ نکردند باز فراوان‌سخن باشد آکنده‌گوش نصیحت نگیرد مگر در خموش 2 بوستان سعدی در باب هفتم اندر فضیلت خاموشی چو خواهی که گویی نفس بر نفس حالوت نیابی ز گفتارِ کس نباید سخن گفت ناساخته نشاید بریدن نینداخته 3 بوستان سعدی در باب هفتم اندر فضیلت خاموشی تأ ّمل‌کنان در خطا و صواب ژاژخایان حاضر‌جواب ِ به از نفس انسان سخُ ن کمال است در ِ تو خود را به گفتار ناقص مکُ ن 4 بوستان سعدی در باب هفتم اندر فضیلت خاموشی کم‌آواز هرگز نبینی خجل جوی مشک بهتر که یک توده گل نادان ده‌ َمرده‌گوی ِ حذر کن ز چو دانا یکی گوی و پرورده گوی 5 بوستان سعدی در باب هفتم اندر فضیلت خاموشی صد انداختی تیر و هر صد خطاست اگر هوشمندی یک انداز و راست چرا گوید آن چیز در خفیه مرد که گر فاش گردد شود روی‌زرد؟ 6 بوستان سعدی در باب هفتم اندر فضیلت خاموشی پیش دیوار غیبت بسی مکن ِ بود کز پسش گوش دارد کسی درون دلت شهربند است راز ِ نگر تا نبیند درِ شهر باز 7 بوستان سعدی در باب هفتم اندر فضیلت خاموشی از آن مردِ دانا دهان‌دوخته‌است که بیند که شمع از زبان سوخته‌است 8 پایان