واژگان مهم هم آوا و دو املایی فارسی دوازدهم، یکصد ودوازده لغت112

-1تو نماینده فضلی ،تو سزاوارِ (سنایی /ثنایی). ن (ثنایی /سنایی) همه توحید تو گوید. -1لب و دندا ِ -2نتوان ( شبح /شبه) تو گفتن ،که تو در وهم نیایی ( -2شبه /شبحِ ) شما را در میانِ تاریکی تعقیب کردم. -3راه بین سیرجان را (دو شَبح /دو شبه) طی کردیم ( -3شبح /شبه) و سایه. -4طاعتش موجبِ (غربت /قربت) است. -4ما را از (قربتِ /غربت) زندانِ شهر به کویر میبُرد. -5نشاط (قربت /غربت) از دل کی بَرد حبِ وطن بیرون. -6دیروز در(قربت /غربتِ) باغ ،من بودم و یک چمن داغ ق غباریم و (غُربت /قربت) ،با من بیا سمت باران -6غر ِ -7از کُربتِ جورش ،راه (قربت /غربت) گرفتند. -7از (بحرِ /به ِر) تو صد بارِ مالمت بکشم. -8یک دم غریقِ (بهرِ /بح ِر) خدا شو. -9همه از (بحرِ /بهرِ) تو سرگشته و فرمانبردار. -9چه باک از موج (بهر /بحر). -10در (بهرِ /بح ِر) مکاشفت ،ﻣﺴﺘﻐﺮﻕ . -10از (بحر /بهر) غرامت ،جامهات بیرون کنم. -11نالۀ مرغ اسیر این همه (بحرِ /بهرِ) وطن است. -11جامه ای کاو نشود غرقه به خون( ،بحرِ /بهرِ) وطن. -12عشق از (بحر /بهر) این معنی فرض راه آمد. -12خواه روز جنگ و خورده (بحر /بهرِ) کین ،سوگند. -13آن کمندِ (شست خَم /شصت خَم) خویش بگشاید -13 .بازِ شکاری را شاهان بر روی (شصت /شست) ،می نشانند -14ولی (شستش /شصتش) خبردار شده بود. -14دِ بگیر که این ناز (شصتت /شستت) باشد. -15تیری که از(شست /شصت) رفته باشد باز نمیگردد -15 .واصفانِ حلیۀ جمالش به تحیّر (منصوب /منسوب).  -16نیامد بیش پرسیدن (ثوابش /صوابش). -16ما را (فراقتی /فراغتی) است که جمشید جم نداشت -17سر زانوهای شلوارش ،یک وجب (خُرده /خورده) -18می بسیار (خوردی /خُردی) زان چنین بیخود رفته بود. شدی. -18در (حوضه /حوزه) درسِ مرحوم حاجی مال سبزواری ( -19حوزه /حوضه) حکمت را او روشن نگه دارد. مقامی بلند داشت -19برجستهترین شاگردِ (حوضه /حوزه) ادیب بزرگ بود -20اگر خیلی (اسرار /اصرار) دارید ،باز یکی از ایا ِم همین بهار ،خدمت رسیده. -20ولی (اسرار /اصرار) های من که بوی التماس می -20هر چه من (اصرار /اسرار) و تعارف می کنم تو داد. بیشتر ابا و امتناع) میورزی. -21عطر ِالهام را در فضای (اسرار آمیز /اصرار آمیز) آن به (اسرار /اصرار) ادیب نیشابوری کلمه استاد را اختیار (استشمام کرده است. کردم .اما خوش ندارم زیاد استعمال کنم. -22بعد از حکیمِ (اسرار /اصرار) همه چشمها به او بود. -22از درون من نجست ( ،اصرارِ /اسرارِ) من. -23تن ز جان و جان ز تن (مسطور /مستور) نیست. ( -23مستور /مسطور) و پوشیده. -24تا وارهی از دم (سطوران /ستوران). ( -24سطور /ستور) و چهارپا. -25که دوزخ مرا زین سخن گشت (خار /خوار). -25از این تنگ (خار /خوار) است اگر بگذرم. -26خر ،سالنه سالنه راه میآید و گاهی میایستد و علف ( -26خار /خوار) و بی ارزش. و (خواری /خاری) را پوزه میزند. -27آن را در زوایا و خفایای خاطر و مخیّله (نشخار/ ( -27سد /صد) تیغِ جفا بر سر و تن دید یکی چوب. نشخوار) کردم. -28هر نفسی که می رود مُم ِد (حیاط /حیات) است. ( -28حیاط /حیات) از عشق میشناس. -29بهارِ (حیاطِ /حیاتِ) علمی ایشان فرا رسید، -29ما قدرتِ اجاره (حیاتِ /حیاطِ) دربست نداشتیم -30دیگر در آن (زی حیاتی /ذی حیاتی) نفس نمی ( -30زی حیات /ذی حیات) و جاندار. کشد. -31تخم خرمایی به تربیتش ،نخلِ (باسغ /باسق) گشته -31 .عُصارۀ تاکی به قدرتِ او شهدِ (فایغ /فایق) شده.  -32فراشِ بادِ (سبا /صبا) را گفته تا فرشِ زمردین -32تا چند (سباحی /صباحی) تا حبشه و قلبِ آفریقا بگسترد. پیش راند. -34دیوارههای کهن روم که هنوز (تاقِ /طاقِ) ضربی آن -35بر نَمطِ عشق اگر پای نهی (تاق /طاق) نِه. باقی است. -35نهاده به (طاق /تاق) اندرون تختِ زر -36چون ابروی معشوق ،با (تاق /طاق) و رواق است -36رخش ،آن (تاق /طاق) عزیز ،آن تای بیهمتا. -37آخرین چراغِ (امپراطوری /امپراتوری) روم را موسولینی ،روشن کرد. -37جزیزه های کوچک و بزرگ مثلِ وصلههای رنگارنگ -38آن باغِ پُر از گلهای رنگین و معطر شعر ،در (صموم/ بر (تیلسانِ /طیلسانِ) آبی مدیترانه ،دوخته شده است. سمومِ) سردِ این عقلِ بی درد و بی دل ،پژمرد. ( -38ذغالِ /زغالِ) منقل و نفتِ بخاری ،آفت بود. -39روزی پدرم را به شهربانی خواستند .ظهر نیامد. (معمور /مأمور) امیدوارمان کرد ( -39معمور /مأمور) و محتسب. -40یکی از مردانِ (مئمر /معمّر) دهکده که کتاب را روی زانو گشوده بود. -40دشمن (عنغریب /عنقریب) است که توی این ب) ششماه من بود. -41این مخارج (غریبِ /قری ِ دشت وسیع ،عملیات کُند. -41همچون این شیعه گمنام و (قریبش /غریبش) در از شامّه قوی شما ،تشخیصِ بوی حمله (قریب /غریب) کنا ِر آن مدینه پلید سر در حلقومِ چاه می برد. نیست. -42صدای وی چنان با شوق و هیجان آمیخته بود که از -43همان لحظه ،شما یا مهدی (قریبانه ای /غریبانه شنیدن آن بر ما حالتی (قریب /غریب) دست می داد. ای) گفتی. -44آخرین (رمقهایشان /رمغهایشان) را در آخرین ( -44رمغ /رمق) و توان. فشنگهایشان میریختند. -45که با نادان نه شیون باد و نه (صور /سور). ( -45صورتِ /سورتِ) سرمای دی بیدادها می کرد. -46سر سوزنی (قسور /قصور) را جایز نمی شمردند. تنفس در اتاقکی (محسور /محصور) ،دشوار و جانفرسا بود.  -47غصه مادر و سرگردانی بچهها ،حد و (حسر /حصر) -47پس از (عزیمتِ /عظیمتِ) رضا شاه ،همه تبعیدیها نداشت. رها شدند -48تو حکیمی تو (عزیمی /عظیمی) تو کریمی. -48در این اثنا ،صدای زنگ تلفن از سرسرای (امارت/ عمارت) بلند شد. -49من نه آنم که دگر ،گوش به (تذویر /تزویر) کُنم. ک) مرغِ گرفتارِ قفس همچو من است. ( -49مثلکِ /مسل ِ ت (موصوم /موسوم) به -50خبر از من به رفیقی که به (ترف /طرفِ) چمن است -50پشت سر نیروهای ما ،ارتفاعا ِ کله قندی بود. ( -51احداسِ /احداثِ) یک خاکریزِ دو جداره را تنها راه -با توجه به امکاناتِ (مهدود /محدود) مهندسی ،قبول و حل میدانست. اجرای این طرح ،خیلی سخت بود. -52کافور بر آن (ظماد /ضماد) کردند. ( -52مرحم /مرهم) و ضماد. -53بخروش چو (شرزه شیرِ (ارقند /ارغند). -53بفکن ز پی این (اثاثِ /اساسِ) تزویر. ( -54صریرِ /سری ِر) مُلک ،عطا داد گردگار تو را. -54زین بیخردانِ (صفله /سفله) ،بستان داد دل مردم. -55دشتِ به این بزرگی را (مینگُزاری /مینگُذاری) -55حاجی خودش از (آمالنِ /عامالنِ) بزرگ و قدیمی کنم. تخریب است -56بزنیم به دشت؛ روبه روی (مواظعِ /مواضعِ) عراقیها -56 .گویی جامهای بود که درزی (ازل /عزل) به قامتِ ایشان دوخته بود. -57بچه ها هم انگار از دست آن( ،زله /ذلّه) شده بودند. ( -57زله /ذلّه) و عاجز. -58همه ما (ذُل /زُل) زدیم ،در میانِ بُهت و حیرت، -58احمد رضا( ،ذُل /زُل) میزند به چشمانِ خر اسیر دشمن. -59در خوش زبانی و حرافی و شوخی و (بذله /بزله) -59من تخلص را از (زواید /ذواید) و از جمله رسوم و نوک جمع را چیده. عاداتی می دانم که باید متروک) گردد. -60متکلم وحده و مجلس آرای (بالمعارض /بالمعارظ) -60گویی حنجره اش دو (طنبوشه /تنبوشه) داشت شده بود. -62چنان (محضوظ /محظوظ) گردید .جلو رفته ،جبهه -63مهمان ها سخت در (محظور /محذور) گیر کرده و شاعر را بوسید. تکلیف خود را نمی دانند .دو امالیی -63در مقابل (تضاهرات /تظاهرات) شخص شخیصی، ق) حرفهای مصطفی و بله و -63جز (تسدیقِ /تصدی ِ دو دل مانده بودند. البته گفتن ،چارهای نداشتند  -64سرانجام ( ،تسدیقِ /تصدیقِ) لیسانس گرفتم -64روز و شب با فخر و (مباحات /مباهات) به تصدیقم نگریست. -65به ایل و (اشیره /عشیره) بازگشتند. -65زین و برگ را بر گُرده (کهرها /کحرها) و کرندها نهادند. -66نتوانستیم از (مواحب /مواهب) خداداد بهرهمند -66عمر را به (بتالت /بطالت) می گذرانی. شویم. -67دلم گرفت از ترقی (اَدلیه /عدلیه) چشم پوشیدم. ن تیزبال افقها بودم ،زنبورِ (تُفیلی /طُفیلی) -67شاهی ِ شدم. -68آب (جیحون فرو نشست .بوی جوی مولیان -68با دانشنامه حقوق (قضایی /غزایی) به سراغِ (مدهوشم /مدحوشم) کرد. دادگستری رفتم. -69بی آن که زبان به کمتر (دائیه ای /داعیه ای) -69بی هیچ گونه چشمداشتی به (سپاس گذاری/ گشاده باشم. سپاس گزاری) یا آفرین. ن /خستگانِ) راه را میزبانی کریم باش. ( -70خسته گا ِ -70پاداشِ هر (ذخمۀ /زخمۀ) سنگی را دستهای کریم تو میوه ای چند شیرین ،ایثار) کُند. -71تا هرگز ،فریبِ آزاده مردم را از خویشتن (بطی/ -71گویند که (بتی /بطی) در آب روشنایی ستاره می بتی) نسازم. دید. -72بر باالی (طل /تل) خاکی ایستاده اید. -72دست هایتان را بر چشمهای درشتتان (همایل/ حمایل) کرده بودید. -73بهانه می آوردید و (تفره /طفره) می رفتید. -73دوباره به من (طشر /تشر) زدید که بروم، -74گودال آن قدر نبود که بتواند (جُسّۀ /جُثّۀ) آدمی را (حزین ترین /هزین ترین) و عاشقانه ترین لحنی بود که در خود بگیرد. شنیدم. -75صدای مهیب آن ،صدای کالش را در خود (حزم/ ش روی ( -75مَأبر /مَعبَر) تمام شد و واردِ مُحوطه پی ِ هضم) می کرد. دشمن شدیم. -76فاصله بچه های (بی هفاظ /بی حفاظ) با خاکریز -76فهمیدهاید (انحدام /انهدام ) آن تیربار ،کار من بوده کمتر شد. است. -77تیر انگار خورده بود به (جناغ /جناق) سینه تان. -77وزین دختر شاه (حاماوران /هاماوران). دو امالیی -78ساروان( ،حیون /هیون) آرد از دشت ،صد کاروان. -78به نیروی یزدانِ (نیکی دحش /نیکی دهش)  -79یکی دشت با (دیده گان /دیدگان) پر ز خون. -79چو او را بدیدند (برخواست /برخاست) غو -80که گفتی (ثمن /سمن) داشت اندر کنار. -80چو از کوه آتش به (حامون /هامون) گذشت. -81ز کردارِ بد( ،پوزش /پوذش) اندر گرفت. -81دستِ (تتاول /تطاول) به مالِ رعیت دراز کرده بود. -82حُسن او در هفته ای گیرد (ذوال /زوال) -82شاهنامه میخواندند در (زوالِ /ذوال) مملکت. -83فریدون که گنج و (هشم /حَشَم) نداشت. -84خلقی بر او به تعصّب گرد آمدند و (تغویت /تقویت) کردند و پادشاهی یافت. ح) ظلم افکند. -84پادشاهی که (ترحِ /طر ِ -84چوب دستی (منتشع /منتشا) مانند در دستش. -85آن (حریوۀ /هریوۀ) خوب و پاک آیین. -85این (ایارِ /عیارِ) مهر و کینِ مرد و نامرد است. -86با صدایی (مُرتعش /مرتئش) لحنی رجز مانند. -86شیرمردِ (عرصۀ ناوردهای (هول /حول). -87پورِ زالِ (ذر /زر). شمشیر و (صنان /سنان)، -89مردِ نقال از صدایش (ذجّه /ضجّه) می بارید. -89چاه (قدر /غدر) ناجوانمردان ،چاه پستان. -90میزبانی بود یا (تذیور /تزویر) -90بس که بی شرمانه و پست این (تزویر /تذویر). -91من نه آنم که دگر ،گوش به (تذویر /تزویر) کُنم. -91بفکن ز پی این (اساسِ (تذویر /تزویر). -92ارتفاعِ والیت( ،نقسان /نقصان) پذیرفت -92در بیابان بی آب و (الف /علف) سرگردان شوم؟ -93اشتری و گرگی و روباهی ،از روی (مساحبت/ -94برای ایشان برای گرده (مخاصمت /مخاسمت) رفت. مصاحبت) مسافرت کردند -94مادرت را (اعانت /ائانت) می کردم -95اشتر( ،مغاالتِ /مقاالتِ) گرگ و روباه را شنید، -95با ایشان از (وجِ /وجهِ) زاد و توشه ،گردهای بیش ( -96وج /وجه) خدا اگر شودت( ،منظر نظر. نبود. -96این بدبخت ها ،سال (آذگار /آزگار) یک بار برایشان -96یک دست دیگر ،ظرف و لوازم (آریه /عاریه) بگیریم چنین پایی میافتد. ت جمالش ،مسرور و (مشئوف /مشعوف) نمی -97جوانِ (دیالغی /دیالقی) ،مصطفی نام آمده. -97از زیار ِ شدم. -98قدش درازتر و تک و پوزش (کریح تر /کریه تر) -98در دم( ،ملتفط /ملتفتِ) وخامت امر گردیده. شده است. -99بگویید طبیب (غدقن /قدغن) کرده. ( -99مهار /محار) شتر را به کدام جانب میکشانم.  -100قد دراز و کج و (مئوجش /معوجش) را روی -100امروز باید (نهار /ناهار) را با ما صرف کنی. صندلی مخمل جا داد. -101در صرف کردنِ (سیغۀ /صیغۀ) «بلعت» ،اهتمامِ -102در کمرکش دوازده حلقوم و (کطل /کتل) و گردنۀ تامی داشتند یک دو جین شکم. -102مراحل مضغ و بلع و هضم و (تحلیل /تهلیل) را -102گوشت و پوست و (بغوالت /بقوالت) و حبوبات. پیموده. -103مکر و فریبِ جهانِ (پطیاره /پتیاره). -103پنج انگشتِ دعاگو به (مئیّت /معیّت) مچ و کف. -104قشری از خنده (تسنعی /تصنعی) روی آن کشیده -104به دستِ (چالغ /چالق) شده خودم از خانه بیرون انداختم. -105صدای (قرّشِ /غ ّرشِ) تانک دوم از نزدیک به گوش ( -105مؤسلسل /مُسلسل) و آرپیچی. می رسید. ل (قایی/ -106راه هزارساله را می پیمایند تا به سر منز ِ -106خداوند آن را (سرحدّ /سرهدّ) دنیای خلقت قرار غایی) خود برسند. داده است. -107نامِ زیبای تو را (طالوت /تالوت) کردم -107چین و شکنهای (ناگذیر /ناگزیر) سالخوردگی. -108معلم ،لباسِ ژندۀ (مأمول /معمول) هر روز را بر تن -108لباسی که جز در رو ِز (توذیعِ /توزیعِ) جوایز نمی- ندارد. پوشید. -109سواحلِ شرقی مدیترانه از زیباترین (نواهی/ -109حتی (جرأت /جرئت) نکردم سر بردارم نواحی) عالم است. -110درفش ملی ما را به (احتزاز /اهتزاز) درآورده -111سرمشقها ،به گوشۀ میزهای (تهریر /تحریر)، باشند. آویزان بود. -112نه کاغذِ بزرگ بود و نه ماشینِ (تهریر /تحریر) ( -112بقض /بغض) و اندوه ،صدا را در گلویش شکست. مگر صاحبدلی روزی به رحمت /کند در کارِ درویشان ،دعایی (وحید محمدی /دبیر ادبیات شهرستان پلدختر)